Η επίθεση των κινέζων

Αρθρο: Ιωάννης Αλεξανδράκης
Σαν μικρό παιδί είχα αρχίσει ν αντιλαμβάνομαι τον κόσμο της μοτοσυκλέτας στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 70 . Φυσικά δεν μπορούσα να διαβάσω περιοδικά μοτοσυκλέτας ( δεν υπήρχαν άλλωστε , αυτά του αυτοκινήτου όμως την περιελάμβαναν στην βασική τους θεματολογία ) , οπότε οι πηγές μου ήταν … ποιο παιδικές . Η εποχή άλλαζε κι από τον Σεραφίνο , είχαμε περάσει στα πρώτα δειλά βήματα του περιοδικού Αγόρι αλλά και Μπλεκ , τα οποία είχαν κάποιες αφίσες κυρίως με μοτοσυκλέτες ΜΧ . Ταυτόχρονα οι κάρτες υπερ-ατου , που έκαναν την εμφάνιση τους κατά το τέλος της δεκαετίας, μας εισήγαγαν σ έναν καινούριο κόσμο , αυτό των τεχνικών χαρακτηριστικών . Αυτές λοιπόν οι κάρτες αλλά και η εικόνα του δρόμου , επηρέασαν τους ποιο πολλούς από εμάς , στο τι και γιατί μας αρέσει . Το γιατί , ήταν εύκολο ερώτημα ,μια και μας άρεσε αυτό που στην κάρτα υπερ-ατου τα κέρδιζε όλα ή γιατί ήταν η τεράστια μηχανή που περνούσε απ’ την γειτονιά και μας κρεμούσαν τα στόματα . Το τι , είναι κι αυτό μια εύκολη ερώτηση μια και ήταν , συνήθως ψηλά ευρωπαϊκά μηχανάκια …sachs, montesa, maico, Husqvarna ,Simonini αλλά και guzzi , laverda, benelli και τόσα άλλα με παραπάνω από έναν κύλινδρο . Ήταν όλα μαγικά , κάθε φορά που άνοιγες και μια τράπουλα υπερ ατου , έβλεπες καινούριες μάρκες …Bultaco , Morini ,Ducati …ακόμα και κάτι απίστευτες μάρκες όπως οι Hesheth, Bimota, Harris, Bakker, Egli….
Ατέλειωτη λίστα .

Υπήρχαν και λίγες , κυρίως δίχρονες γιαπωνέζικες μοτοσυκλέτες που όμως κακά τα ψέματα , δεν μας εξιτάραν την φαντασία , ωραίο το Daytona ,ωραίο και το mach αλλά όταν έκανες πως διάβαζες κι έβλεπες για ώρες τον απέναντι τοίχο , δεν ήταν αυτά στην φαντασία σου αλλά εσύ , με την στολάρα στην γραμμή εκκίνησης πάνω στο γαλάζιο εργοστασιακό Simonini σου. Μεγάλωνες λίγο κι έβγαζε η Derbi ή η Fandic κάτι τρέλα πενηντάρια που έλεγες ας το πάρω κι ας μην πάρω ποτέ μου τίποτα άλλο! Ήταν και τα GP που ήταν ακόμα παγκόσμιο πρωτάθλημα κι είχαν τα 80 κυβικά όπου γρήγορες οι φλωρέτες αλλά ο ντερμπαρός πήγαινε 220 χαα !

Τα εγγλέζικα , δεν τα ξέραμε , αυτά είχαν χαιρετήσει κάθε δραστηριότητα κατ’ ουσία χρόνια πριν αλλά κακά τα ψέματα στο δρόμο άντε να βλεπες κανά του πολέμου , σπάνια κανά ταγκεράκι ή καμιά νταυτόνα κι αυτά ήταν τόσο οπισθοδρομικά στην σχεδίαση που αν σ άρεσαν στα 10-15 σου χρόνια , το μόνο που μπορούσε ο πατέρας σου να προσδοκεί από σένα ,ήταν ν ανοίξεις γραφείο κηδειών . Γερμανικά … τίποτα , όλα μαύρα και τα μισά με καλάθι , να κουβαλάν από μπετά μέχρι ντομάτες στην λαϊκή και καλά έκαναν οι άνθρωποι , πρώτα απ’ όλα έπρεπε να ζήσουν και μετά να σκεφτούν την γνησιότητα της R12 ή του KS . Κάπου εκεί και μέσα σε πέντε το πολύ χρόνια , είδαμε την ιστορία της μοτοσυκλέτας ν αλλάζει . Κατά την δεκαετία του 70, η μετά τον πόλεμο ιαπωνική βιομηχανία είχε ανακάμψει , μεγάλοι ιαπωνικοί οίκοι και κατασκευαστές μοτοσυκλετών είχαν κλείσει ή αλλάξει αντικείμενο … οι Mitsubishi ,Tohatsu, Bridgestone,Fuji , Rikuo και άλλοι έφυγαν απ’ τα μηχανάκια ενώ ο μέχρι τότε ιάπωνας γίγαντας του είδους ,η Meguro πουλήθηκε στην Kawasaki . Στην Ιαπωνία λοιπόν , μετρημένα κουκιά … η honda που πριν δούλευε για την ΤΟΥΟΤΑ , η ΥΑΜΑΗΑ που πριν έφτιαχνε μουσικά όργανα , η SUZUKI που πριν έφτιαχνε αργαλειούς και φυσικά η Meguro που συνέχιζε ως Kawasaki . Δίχρονα μικρά μεγάλα αλλά και μικρά τετράχρονα στην αρχή … μηχανάκια που γι’ αρχή χτυπούσαν ανατολικούς κατασκευαστές (Simson , Jawa, MZ )αλλά και όχι μόνο, με κυριότερο όπλο , την καλή τιμή . Αντέγραψαν τους ευρωπαίους σαν τρελοί , γεγονός που περιγράφει εξαιρετικά και παραδειγματικά ο Διονύσης Χοΐδας στο πρώτο τεύχος της Μοτοττεχνικής Επιθεώρηση (Δεκέμβριος – Ιανουάριος 1980) χρησιμοποιώντας μάλιστα το γλαφυρό παράδειγμα του TR1 και της Vincent εκτός των άλλων . Ο Διονύσης που για μένα είναι γραμμές , σχεδιαγράμματα και γνώση ,μια και δεν ξέρω καν πως είναι το πρόσωπο του , είχε γράψει άλλο ένα πολύ σοβαρό άρθρο για την πτώση της αγγλικής βιομηχανίας μοτοσυκλέτας ( στο περιοδικό AUTO αν θυμάμαι καλά και συγνώμη αν κάνω λάθος ) . Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80 , δεν υπήρχε τίποτα , οι ιάπωνες τους είχαν φάει όλους … η επίθεση ήταν σαρωτική και τα είχαν καταπιεί όλα ! Το μόνο που δεν κατάφεραν να βάλουν κάτω ήταν η Sachs η οποία συνέχιζε να πουλάει μοτέρ σαν τρελή αλλά….τι ανάγκη είχε ? πως να βάλεις κάτω την εταιρία που ανακάλυψε το ρουλεμάν , όταν για κάθε ρουλεμάν που υπάρχει στον πλανήτη παίρνει δικαιώματα . Η sachs ήταν κι εκτός των ιαπώνων, ο μοναδικός κερδισμένος απ’ την επίθεση τους , αγόρασε μερικά ονόματα κι έτσι εκτός των άλλων τα ονόματα DKW, Victory,Hercules της ανήκουν σήμερα . Μεγάλοι κατασκευαστές πήγαν άπατοι … οι άγγλοι έγιναν σχεδόν όλοι μια εταιρία , οι ιταλοί χρεοκοπούσαν και περνούσαν στο δημόσιο … Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80 έγινε μια κυρίως ιταλική αλλά και εν μέρει γερμανική αντεπίθεση …. Η Aprilia Το πάλεψε , η Gilera το ίδιο , βγήκαν τα RX , Saturno ,Dakota , ωραία μηχανάκια , ήρθαν και οι Castiglioni που μέσω της Aermachi εδραίωσαν το group Cagiva , οι γερμανοί έβγαλαν την σειρά Κ … έγιναν πράγματα …έβγαλαν φθηνά μηχανάκια ποιότητας , με τα μπρέμπα και τα μαρτζόκια τους όλα τζετ . Ίσως αν δεν έκαναν κι όλα αυτά να μην υπήρχαν καν σήμερα οι ευρωπαίοι , δεν ξέρω ….

Τώρα μπαίνει και το εξής ερώτημα …ποιοι ευρωπαίοι και ποιοι ιάπωνες ? ? ?

Θα έπρεπε τώρα να βάλω κι ένα χρονοδιάγραμμα της επίθεσης των κινέζων , ώστε να δικαιολογήσω και τον τίτλο του άρθρου αλλά …. Δεν βλέπω καμιά επίθεση , οι κινέζοι είναι εδώ , εδώ και δεκαετίες . Ξέρετε στην Ελλάδα για την οποία μπορώ να πως , βλέπουμε την «ούγια» πάνω στο τεπόζιτο , η οποία μπορεί να γράφει Keeway , Zongshen , SYM ή ότι αμιγώς κινέζικο και να λέμε ….»κινεζιά» …ωραία … τώρα ,το σούπερ πανάκριβο ,ένεκα της περίοπτης ιαπωνικής , ευρωπαϊκής και σύντομα αμερικανικής φίρμας μηχανάκι , που ακριβώς είναι φτιαγμένο ?

Νομίσαμε πως οι κινέζοι ήρθαν , όταν κάτι τραγικές κατασκευές κατακλύσαν κάποια σουπερμάρκετ , τα οποία τα βλέπαμε ως φθηνά αλλά επι της ουσίας δεν ήταν καθόλου . Για θυμηθείτε όμως λίγο … θυμάστε όταν διαλέγατε το astra σας απ’ το στυλ της ουράς ώστε να είναι «γιαπωνέζικο» όπως λέγατε ? Θυμάστε που οι άδειες κυκλοφορίας των επώνυμων μοτοσυκλετών μας απ’ την δεκαετία του 90 , έγραφαν κάτι παράξενα εργοστάσια και οι αντ\ποι μας έλεγαν …υποκατάστημα ! κι εμείς το καταπίναμε και δεν τρέχει τίποτα που σκάγαμε ένα μπασμό λεφτά και την μηχανή μας τελικά,την είχε φτιάξει , ένας κόκκινός δράκος , τρίτο πύργο Σινικού τοίχους αριστερά …. Προσωπικά πιστεύω ότι τα μοναδικά γιαπωνέζικα cub που ήρθαν στην Ελλάδα , ήταν αυτά που ήρθαν το 90 μεταχειρισμένα απ’ την Ιαπωνία αλλά δεν έχει καμία σημασία , η πραγματικότητα είναι , πως αν κάνετε ένα γύρο και ανεξάρτητα με το τι γράφουν στο τεπόζιτο , πάνω απ’ τα μισά δίκυκλα της αγοράς είναι made in China . Οι κινέζοι δεν κάνουν καμιά επίθεση , είναι απλά εδώ και μάλιστα εδώ και πολλά χρόνια . Ζητούν το αυτονόητο … μερίδιο στην αγορά ! Η σκέψη είναι απλή … τόσα χρόνια πουλούν τα μηχανάκια τους στην Ευρώπη κι αυτά πάνε καλά , για ποιο λόγο το μηχανάκι να πουλάει ως ΥΑΜΑΗΑ,Honda ,Kawasaki ή ότι και να μην πουλάει αν γράφει στο τεπόζιτο Qingqi ? Απλά είναι τα πράγματα , όλοι αυτοί , δεν είναι θυγατρική κανενός , είναι εργοστάσια με τεράστιες παραγωγές ( φανταστείτε τι παράγουν για να καλύψουν μόνο την Κίνα) και ως τέτοια , μοναδικό σκοπό έχουν το κέρδος . Είναι σκουπίδια , θα πουν πολλοί αλλά μην γελιέστε , ότι θέλουν μπορούν να φτιάξουν…. Σίγουρα ευρωπαίοι , ιάπωνες αλλά και άλλοι που τους κάνουν παραγγελίες, της κάνουν ο καθ’ ένας με άλλες προδιαγραφές ποιότητας , οπότε …ότι θέλουν φτιάχνουν . Έφθασαν λοιπόν ! πουλάνε σε φυσιολογικές τιμές , ενώ οι άλλοι , έχουν ξεφύγει και όχι μόνο έχουν την ίδια ποιότητα μαζί τους, αλλά πολλές φορές έχουν φτιάξει αυτοί το προϊόν των άλλων .

Πιάστε τώρα και το παραδειγματάκι … piaggio το Zip αλλά… άλλος το φτιάχνει και μάλιστα το κυκλοφορεί και στην Ελλάδα με τ όνομα του αλλά… κι όταν το πάρεις απ την Piaggio ,πάλι τ όνομα του κινέζου γράφει η άδεια , είναι όμως ποιο ακριβό και στο δεύτερο ρολόι απ τα δύο που έχει, αντί για το βολτόμετρο που έχει ο γνήσιος κινέζος , έχει μια πλάκα και γράφει Zip . Τα πράγματα είναι απλά η αγορά αλλάζει και οι κινέζοι δεν πουλάν δίκυκλα αξεσουάρ αυτοκινήτου σε πενηντάρηδες όπως η AUDI αλλά πουλούν σε πρώτη φάση , μηχανάκια εργασίας και είναι ζήτημα χρόνου το πότε θα παρουσιάζουν όλη την γκάμα τους . Ναι, έχουν πια , αρκετά καλό προϊόν και σε σωστή τιμή ( δεν είναι φθηνοί οι κινέζοι , οι άλλοι έχουν ξεφύγει και καλά το κάνουν αφού βρίσκουν και τα παίρνουν) .Πιστεύω πάντως πως και οι κινέζοι , μόλις εδραιωθούν ,δυστυχώς θα αλλάξουν τιμολογιακή πολιτική αν και ελπίζω να μάθουν απ τους προηγούμενους και να μην κάνουν το αυτό λάθος .

Το παιχνίδι αλλάζει , δεν είναι μόνο οι κινέζοι , είναι και οι εξαιρετικοί ινδοί κατασκευαστές , κορεάτες , μαλαισιανοί αλλά και πολλοί ακόμα . Οι κατασκευαστές θα γίνουν πολλοί , ονόματα πολλά έχουν κιόλας αλλάξει αλλά κι αλλάζουν χέρια … είδαμε παλιότερα,την νεκρανάσταση της Triumph από ντόπιους , της Indian μετά από καναδούς , της benelli από κινέζους , οπότε να περιμένετε πολλά και σίγουρα τα μισά θα έρθουν απ’ την Κίνα …είδατε τι ωραία πουλάει η keeway τα TRK με το λόγκο της bennelli στο τεπόζιτο … θα δείτε πολλά , μα πολλά τέτοια ακόμα .