Κάποτε στην χώρα των Απάτσι.

Άρθρο: Ιωάννης Αλεξάνδρακης
Ο Δημήτρης δεν μπορεί να πει κανείς πως ήταν και το καλύτερο παιδί … αν και δεν θα κάτσω ν αναλύσω την ποιότητα του χαρακτήρα του , θα έλεγα πως είναι αυτό που πριν τρεις δεκαετίες , ελληνικό περιοδικό μοτοσυκλέτας είχε αναφέρει ως «γεράκι της νύχτας » . Μεσαίο ανάστημα , χαμηλό βάρος γύρω στα εικοσιπέντε , μακρύ ίσιο μαλλί και ένεκα της ώρας που ξεκινούσε η μέρα του , ωχρός . Άνηκε ή ίσως ήταν το κέντρο ενός μικροσύμπαντος που εξ αιτίας της έντονης παραβατικότητας του , ζούσε μακρυά απ το κέντρο ,στης παρυφές της πόλης . Ο μύθος λέει , πως το δεκάρι ΚΖ του , ήταν ένα πάζλ απο 20 διαφορετικά ΚΖ απο τα οποία κανένα δεν αποκτήθηκε με νόμιμο τρόπο . Όπως και να χει , καλύτερο πιλότο η πόλη δεν είχε δει …. άλλωστε στο μακρινό 1982 , δεν υπήρχε και άγριος συναγωνισμός, ούτε καν πάνω απο δέκα μεγάλες μηχανές σε επαρχιακή πόλη . Όπως και να χει , το ΚΖ , πήγαινε ποιο πολύ στην μία , παρά στης δύο και αυτός κόμπαζε συχνά , πως πριν τα μπαντηλίκια , μπορούσε το ΚΖ του να γράψει τρεις μπάντες …. Τρεις μπάντες !!! ποιος μπορεί να κάνει τρεις μπάντες ? κάνεις ! ούτε κι ο Δημήτρης , όσο καλός και να ήταν ( που ήταν ) δεν θα μπορούσε με τίποτα , να μαζέψει μηχανάκι για τρίτη φορά απ της κόντρες του τιμονιού , πόσο μάλλον ένα ΚΖ που λογικά , εκείνη την στιγμή θα ήταν σε φορτωμένη δευτέρα και κάπου στα 100 χιλιόμετρα … της δύο μπάντες πάντως , της είχε , τον είχα δει , το ξέρω , δεν χωράει καμία αμφιβολία . Δεν είχε καμιά ιδιαίτερη δύναμη αλλά στον καυγά δεν μασούσε και αν και είχε το καλό να μην κουβαλάει όπλο , ήταν εκδικητικός .
Πέμπτη ήταν και το ελαφρά φθινοπωρινό Ηράκλειο , είχε μια αίσθηση ανάλαφρη , είχε μια δροσιά ο αέρας που βοηθούσε της αισθήσεις και έκανε τ άγρια ήμερα . Είναι περίπου οκτώ το βράδυ και κάτω στο λιμάνι , τα καγκούρια της παρέας έχουν αράξει περιμένοντας τα τελευταία ξέμπαρκα κι ανυποψίαστα κομμάτια εκ της αλλοδαπής , να κουνήσουν τα πισινά τους αναζητώντας μια ευκαιρία να μείνουν κι άλλο στο νησί ή για ν αποχαιρετήσουν μια φίλη , έναν φίλο . Τέτοια παρέλαση σκανδιναβικού και βορειοευρωπαικού πληθυσμού , κανένας σώφρων άνθρωπος δεν έχανε …. ξεβρακωτιά λέμε … σάνδαλα , καυτά σορτς , χαϊμαλιά και το «στάσου μύγδαλα» σε πλήρη και ολοζώντανη ανάπτυξη . Κάπου εκεί , ανάμεσα στον δρόμο και το πλοίο της γραμμής σκάει μύτη ο Τσίτας με την βέσπα του . Ο Τσίτας , ήταν ένας τύπος που έκανε τον ζαβό αλλά το κεφάλι του γύριζε εξακύλινδρο bennelli, μαγκιές του Δημήτρη δεν θα κανε ποτέ … μικροαπατεώνας , παραμυθατζής , λίγο παπατζής και γενικά ο τύπος που η αστυνομία τσιμπούσε όταν ήθελε να μάθει κάτι . Η βέσπα αν και καινούρια , ανύπλυτη με ζωγραφιές κι ένα μπουκέτο αληθινά λουλούδια πάνω … το στόρυ του βλέπεις , ήταν λίγο Μάταλα , λίγο χίπις και … ότι κάτσει , λίγο να τσιμπήσει τίποτα , λίγο να βάλει το πουλάκι του κι όλα καλά . Ξεφόρτωνε γκομενάκι … τι γκομενάκι ? υπερπαραγωγή ! η μικρή ολλανδέζα σε χόλυγουντ λέμε . Να την αφήσουν τα γεράκια πεσκέσι για τους καμαρότους των Μινωικών δεν έπαιζε, οπότε …κι έτσι και γιουβέτσι και κοκορέτσι , να τα γεράκια αγκαλιά με την Ούρσουλα να κουνάν άσπρο μαντήλι στο καράβι προς τον Περαία . Στο GS του Λόλιου κάθισε η μικρή ολλανδέζα , να την πάνε λιοντάρια δεν έπαιζε ( είπαμε σεσημασμένα τ αγόρια ) , οπότε έκατσαν έξω πλατεία , να πάρουν και μια σεράνο στην μικρή να την γλυκάνουν για τα προεόρτια . Μι νέιμ Τζιμ , χι νέιμ Γκας , γιου γοντ λαβ κι έτσι κι αλλιώς , η μικρή ολλανδέζα δεν πήγε για ομαδικό , έκατσε του Δημήτρη , Έχει πάει τρεις το πρωί και όλα τα μαγαζιά στην πλατεία κλειστά , λέει λοιπόν …»παίδες , παίρνω το μωρό και την κάνω . θα είναι άγριο το βράδυ » . Άδειο λέμε το Ηράκλειο , ψυχή ζώσα δεν έπαιζε .
Ανεβαίνει , βγάζει μανιβέλα ( ε να κάνει και το έφε του) , βάζει μπρος και κάνει νόημα στο γκομενικό ν ανέβει στο έπιπλο . Έχει κάνει πλάνο στο κεφάλι του , να κάνει το κομμάτι του , να εντυπωσιάσει και να της μείνει αξέχαστος . Παίρνει παραλιακή προς Χανιώπορτα … κομμάτια λέμε και κάποια στιγμή , μπορεί να κούμπωσε τετάρτη . Κατεβάζει τρίτη , δευτέρα , τσιμπά φρένα και μπαίνει με τ ανάποδα με τα βενέτικα στ αριστερά του . Φορτώνει και πάει γκράντε φινάλε … να μπει δευτέρα σκασμένη ξανά αριστερά στην Χανιώπορτα , να πέσει φρένα και κόψει δεξιά πάνω . Η μικρή ολλανδέζα χαρακτηριζόμενη απ την ελαφρότητα της κάτω των είκοσι ηλικίας τελεί υπο μία τραγική χαλαρότητα πάνω στο δεκάρι . Κρεμασμένος στο δεξί χέρι , βλέπει δρόμο να τελειώνει , σφίγγει τα πόδια στο τεπόζιτο , ετοιμάζετε να πατήσει δεξιό πατητήρα να βγεί αριστερά και να σεταριστει κάτω απ το μνημείο με ανάποδο και μια εξηντάρα . Κατεβάζει, αλλά εκτός απ την ταχύτητα φεύγει και το σανδάλι της μικρής ολλανδέζας … ναι , το αριστερό … έτσι εκτός απο μια ταχύτητα κάτω , έχουμε και το σταντ κάτω ! Ο Δημήτρης νοιώθει το έργο που έπαιξε πίσω του αλλά δεν του πάει το μυαλό στο αποτέλεσμα και επιμένει να βάλει το δεκάρι κάτω απ την Χανιώπορτα ….. πρώτη κλήση και ωχ ! η μηχανή δεν στρίβει και και και και ……πίσω ρόδα στον αέρα και η άσφαλτο μισό μέτρο απ τα μούτρα του …. ντακ και πάρτον κάτω … σέρνεται κάτω και βλέπει το δεκάρι να πετάει απο πάνω του κάνοντας στροφές στον αέρα . Τελικά θα σταματήσει αυτός κάτω απ την πύλη και το μηχανάκι στην άλλη πλευρά . Κάνει ένα πρόχειρο τσεκ στον εαυτό του και όλα κουνάν όλα είναι στην θέση τους και γυρνάει προς το κορίτσι …. ζωντανή κι αυτή αλλά ανάμεσα σ αυτόν κι αυτήν , είναι το πόδι της …. σαστίζει και δεν ξέρει τι να κάνει . Πάει την βλέπει αν ζει και προσπαθεί να βρει βοήθεια , ένας σκύλος που έχει ξυπνήσει όμως απ το τζέρτζελο , αρπάζει το πόδι … τον κυνηγάει , παίρνει το πόδι πίσω και πάει ξανά στο κορίτσι . Είναι σ απίστευτη αμηχανία , προσπαθεί να της μιλήσει , να βρει βοήθεια και ταυτόχρονα , να κρύψει το πόδι της , χωρίς να το αφήσει και να κινδυνέψει να του το πάρει κανείς σκύλος . Περνάει hilux , βλέπει ο αγρότης τον χαμό στην μέση του δρόμου , σταματάει …. ζείτε , είστε καλά ? αδερφέ δώσε ένα χέρι … βοήθα ! Ρίχνει το κορίτσι στην καρότσα και τυλίγει το πόδι της στην μπλούζα του , πάνε νοσοκομείο . Το έβαλαν το πόδι οι γιατροί αλλά η μικρή ολλανδέζα έφυγε με μια βαριά ασφάλεια που είχε για Καναδά μετά απο μία εβδομάδα όπου και έφτιαξαν το πόδι καλύτερα . Ο Δημήτρης έμεινε μόνο δύο μέρες στο νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους .
Τα χρόνια πέρασαν , για την ακρίβεια , τέσσερα πέρασαν και η μικρή ολλανδέζα γύρισε για το δικαστήριο . Η αλήθεια είναι πως αν και είχε πόδι και δεν κούτσαινε της ήταν δύσκολο να περπατήσει μεγάλη απόσταση , επίσης ήθελε και 4 μύρια απ τον Δημήτρη . Πήγε λοιπόν και βρήκε , γνωστό δικηγόρο του Ηρακλείου για ν αναλάβει την υπόθεση της , ο οποίος φυσικά και ήξερε τον Δημήτρη που σ αυτά τα τέσσερα χρόνια είναι γίνει ποιο «δημοφιλής» . Του κάνει λοιπόν ένα τηλέφωνο και του λέει… μικρέ έχεις δικαστήριο … ναι μωρέ με μια ξένη , δεν τρέχει τίποτα , δεν πάω καν … εδώ είναι και θέλει 4 μύρια … ε και που να τα βρω ? δεν έχω τίποτα στ όνομα μου πέρα απ το μηχανάκι …. οκ , πόσα παίζει να μαζέψεις … ίσως καμιά πενηνταριά χιλιάρικα … οκ , βρές τα . Λέει λοιπόν στην μικρή , 50 χιλιάρικα μπορείς να πάρεις , δεν έχει τίποτα άλλο ή αν θες τον βάζεις φυλακή αλλά πρέπει να πληρώσεις τα έξοδα . Τι να κάνει κι αυτή η έρμη , τα δέχτηκε … ο άλλος όμως δεν μπορούσε να χωνέψει πως πρέπει να δώσει το πακέτο . Πάει λοιπόν δικαστήριο , υπογράφουν τα χαρτιά και της δίνει το χρήμα ρευστό , την στήνει όμως απ έξω και περιμένει να φύγει για να της αρπάξει το πακέτο . Τα πράγματα όμως δεν του ήρθαν βολικά μια και το κορίτσι πήγε αεροδρόμιο με το Γκάλαντ της αστυνομίας και το θέμα έκλεισε ακριβώς εκεί . Παραμύθι βέβαια η ιστορία , η κάθε αληθοφανής πτυχή της , είναι άλλο ένα αποκύημα της αχαλίνωτης φαντασίας … άντε βρε , σιγά μην υπήρξαν ποτέ τέτοια άτομα στον φανταστικό κόσμο της μοτοσυκλέτας ….
45931628_306020936902698_3738279864457756672_n