Υποθαλάσσια νεκροταφεία μοτοσυκλετών.

Άρθρο: Ιωάννης Αλεξανδράκης
Πρέπει να είμαστε στο 1984 και δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο , μεγάλες μοτοσυκλέτες , σημαντικής αξίας να μένουν πίσω μετά της θερινές διακοπές των πλούσιων ευρωπαίων τουριστών . Εκείνη την εποχή εκτός από μερικά ξεχασμένα εξελάκια αλλά και λιγοστά γιαπωνέζικα θηρία της προηγούμενης δεκαετίας , δεν μπορείς να βάλεις τίποτα παραπάνω στο σκηνικό της επαρχιακής μοτοσυκλέτας . Μόδα μεγάλη , ήταν τα Ζ τα ΚΖ και γενικά ότι Kawasaki περιείχε στ όνομα του , το γράμμα Ζ … απλά πολλυκίλινδρα τετράχρονα , με μανιβέλες και σιδερένιες ζάντες σ ότι απόχρωση μπορούσες να φανταστείς . Στην παρέα του Κώστα , τα ποιο πολλά ήταν 650 ή τουλάχιστον βγήκαν απ το εργοστάσιο μ αυτόν τον κυβισμό και ξέρετε τα μηχανάκια τότε, τα έφτιαχναν με ανταλλακτικά της νύχτας αλλά και ανταλλακτικά δουλεμένα από δύο ή και πολλές φορές , τρείς μαστόρους για να κάτσουν . Το ebay και οι άλλες παπαριές που έχουμε σήμερα , απλά υποβίβασαν το σωστό πουσάρισμα . Το ΚΖ έφερε στην καδένα του ένα τρελό γραναζάκι που της έδινε μια πορεία W …. η καδένα δεν υπήρχε , ήταν βλέπεις λεπτή και μακριά , δεν ταίριαζε από τίποτα , εκτός κι αν…. έκλεβες δύο μοτέρ ΧΤ και μάτιζες της καδένες τους σε μία . Βέβαια κατά την δεκαετία του 80 και σύμφωνα με της σημερινές πηγές , όλα ήταν ρόδινα , κανείς δεν κλείδωνε της πόρτες του , κυκλοφορούσαμε άνετα παντού , οπότε δεν είχαμε και κλοπές , άρα είναι προφανές πως η παρακάτω διήγηση , δεν αποτελεί κάτι παραπάνω από άλλο ένα προϊόν , της πραγματικά αχαλίνωτης φαντασίας μου .
Ήταν λοιπόν το st (KAWASAKI Z1000 ST ) αφημένο σε μια γωνιά στο λιμάνι , οι εφτακτινες Kawasaki ζάντες του , αποτελούσαν μεγάλο δέλεαρ για τα φτωχά ΚΖ , αν και ο άξονας , αποτελούσε πρόβλημα . Ένα βραδάκι όμως , η απόφαση πάρθηκε και το ST φορτώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες . Οκ , δεν ήταν και πεντάκτινες campagnolo οι ζάντες αλλά ήταν κρίμα να πάνε χαμένες , ειδικά σ ένα μηχανάκι με γερμανικές πινακίδες και ξεχασμένο σε μία γωνία . Ο Γιώργος είχε ένα περίεργο 900, μαύρο με ένα άσπρο φιλέτο σαν δάκρυ στο πλάι του τεποζίτου και περασμένες μέσα του οι διάφορες αποχρώσεις του πορτοκαλί …. Κατά τ άλλα , το κλασσικό… κομμένη ουρά , κοκωβιός , σέλα σερβιετάκι , devil και τα όργανα γυρισμένα προς τον οδηγό , σαν διόπτρες εμπρόσθιων πυροβόλων από μαχητικό αεροσκάφος . Η εμπρός ζάντα μπήκε τζετ αλλά στην πίσω έπεσε δουλίτσα … πολύ δουλίτσα … την γέμισε με την συρματομηχανή ο σιδεράς , έχυσαν σε καλούπι την γραναζιέρα στο καμπανοχυτήριο και τα ταίριαξε πάνω ο τορναδόρος . Δεν ήταν όμως εκεί όλο το κόλπο μια και υπήρχαν άλογα κρυμμένα στο ST που δεν τα είχε ούτε το εννιακόσια αλλά ούτε και το χίλια … ούτε και χαρτιά υπήρχαν για να το γνωρίζει κάποιος . Έτσι τα δέκα και κάτι παραπάνω άλογα του ST(98άλογα αντι 84) που σήμερα τα γνωρίζουμε απ το ιντερνέτ , τότε , ανακαλύφθηκαν απ το κατσαβίδι … 28άρα η τετράδα και όχι 26άρα όπως του 1000 ή του 900 αλλά αυτό είχε μικρή σημασία μια και όλοι της παρέας , φορούσαν τετράδες από 30 και πάνω . 1015 τα κυβικά , 69,4 Χ 66 , δίδυμα τα μοτέρ αλλά …άλλος στρόφαλος ! Έτσι το περίεργο 900 του Γιώργου απόκτησε καινούρια σκώτια και …καινούρια άλογα .
Δύσκολα να περάσει αυτό απ’ τον Κώστα, όπου είχε συνηθίσει το πράσινο καρακυβισμένο εξίμισι του να είναι ο βασιλιάς της παρέας , έπρεπε κάτι να γίνει . Ο Κώστας , ήταν ένας τύπος πολύ της μόδας , περιποιημένος , λεπτός , με την χαίτη του , το τζινάκι του και αρκετά μπρατσάκια για την εποχή μια και έκανε χειρωνακτική δουλειά την μέρα …όταν φυσικά ξυπνούσε . Το μηχανάκι του , ήταν ένα απ’ τα ωραιότερα που χε δει αυτός ο πλανήτης , ακόμα και σήμερα αν υπήρχε , θα ήταν ζηλευτό …. Στ’ αγωνιστικά χρώματα , με όλια , ντεβιλιασμένο , τομασελιασμένο …κουκλί λέμε . Η απόφαση λοιπόν πάρθηκε , έπρεπε να βρεθεί ένα τέτοιο μοτέρ για τον Κώστα και ο τρόπος θα ήταν εύκολος και κλασσικός . Ήθελε μόνο υπομονή , έπρεπε να περιμένουν, πότε θα κατεβεί κάποιος τουρίστας μ ένα τέτοιο απ’ το καράβι και μετά , θα ήταν θέμα χρόνου . Στην πραγματικότητα κάθε ξημέρωμα , ήταν όλοι ξύπνιοι μια και ούτως ή άλλως περίμεναν το καράβι για να κεντράρουν στόχους και να απαλλάξουν άτυχους τουρίστες από το βάρος του εισιτηρίου επιστροφής για το όχημα τους . Θα έβλεπαν που πάνε , την άλλη μέρα θα τα έπαιρναν , την τρίτη, θα τα έκοβαν και σε μια εβδομάδα το πολύ θα κυκλοφορούσαν στης πιάτσες της Αθήνας ως ανταλλακτικά , ενώ τα «κόκκαλα» θ αναπαύονταν στο βυθό της θάλασσας .
Δεν πέρασε ούτε ένας μήνας και το ST έσκασε στο καράβι … μαύρο , δικάβαλο και με αλλοδαπές ταμπέλες . Ο χαρούμενος νέος μετά της ξανθιάς καλλονής κοπέλας του , έφθανε στο καράβι χωρίς να ξέρει τι ακριβώς τον περιμένει .Πρωινός γαρ , ακολουθώντας το τουριστικό άγραφο πρωτόκολλο , πήγε ν απολαύσει τον πρωινό καφέ του στο λιμάνι , παρακολουθώντας τους γραφικούς ντόπιους ιθαγενείς εις την καθημερινότητα τους. Τα τρία Ζ και τα δύο ΚΖ που ήταν απέναντι αραγμένα λες και περίμεναν για πρωινή αναφορά , δεν του έκαναν καμιά εντύπωση, ή άντε το πολύ πολύ ,να σχολίασε μετά της καλλονής , την ανωτερότητα της δικής του μοτοσυκλέτας απέναντι στους ντενεκέδες …. Κάτι στο οποίο δεν θα έλεγα πως είχε και άδικο , είχε άδικο όμως ,που δεν έδωσε μεγαλύτερη σημασία . Στην συνέχεια , ακολουθώντας πάλι το άγραφο τουριστικό πρωτόκολλο , πήγε σε ένα πλάτωμα , κοντά στην πόλη και εκεί , αρκετά κοντά στην παραλία, κατασκήνωσε . Έστησε την χλιδάτη σκηνή του η οποία μάλλον ήταν καλύτερη απ’ τα τουριστικά καταλύματα της εποχής και κλείδωσε την μηχανή με μια κουλούρα σ ένα δέντρο πίσω και μ ένα μεγάλο πέταλο εμπρός . Άδικα βέβαια ,μια και ο στόχος είχε κιόλας καθοριστεί και δεν είχε καμία απολύτως ελπίδα . Το σίγουρο ήταν, πως ακολουθώντας το ως άνω αναφερόμενο τουριστικό πρωτόκολλο , θα σάπιζαν στον ήλιο , στην συνέχεια θα έκαναν βραδινό μπανάκι μτεά ερωτοτροπησεως και μετά αφού τελείωναν ένα μπουκάλι ούζο και έτρωγαν μια ντομάτα , θα έπεφταν σε λήθαργο ,
Η όλη επιχείρηση θα λάμβανε χώρα το ίδιο βράδυ , ώστε να μην χαθεί η μοναδική ευκαιρία που τους έδινε το απόμερο μέρος που κατασκήνωσε . Η δουλειά θα έπαιζε όπως πάντα και ο στόχος ήταν εξόχως εύκολος . Γι’ αυτές της αποστολές της άγριας νύχτας , είχαν ένα Austin , ο τετράτροχος ντενεκές , τους χωρούσε ίσα ίσα , ήταν τόσο μικρό και αδιάφορο που δεν έδινε στόχο , ενώ η μισή πινακίδα του εσκεμμένα έλειπε . Το κακό ήταν , πως δεν ήταν και τόσο λειτουργικό μια και για λόγο που δεν ξέρω, το τιμόνι απ’ την μία πλευρά δεν μπορούσε να κάνει μανούβρες… έστριβε δηλαδή ελάχιστα , τόσο όσο να μπορείς να στρίβεις εν κινήσει κι όχι να κάνει κάποια μανούβρα . Έτσι πριν την κάθε αποστολή και ανάλογα τον προορισμό , έφτιαχναν το δρομολόγιο για να μην έχει μεγάλες στροφές απ’ την μία πλευρά . Η ώρα είχε πάει τρεις το πρωί και το παρεάκι είναι στην θέση του με το Austin αραγμένο από της δώδεκα τουλάχιστον . Είναι σε μια σχετική απόσταση , κάνουν τσιγάρο , πίνουν μπύρες και τα εργαλεία είναι σε μέρος όχι φανερό στο αυτοκίνητο . Πάμε ρε μ@λάκες λέει ο Κώστας και όλη η παρέα λες και είναι κουρδισμένη κάνει αυτό που πρέπει να κάνει . Οι τέσσερεις μένουν πίσω πεζοί ενώ ο Γιώργος κινείτε με το αυτοκίνητο σε κοντινό του στόχου σημείο … λίγο πριν φτάσει , σβήνει την μηχανή και σπρώχνει το αυτοκίνητο στο ποιο κοντινό της μηχανής σημείο , ουσιαστικά το σταματάει , πενήντα μέτρα μακριά . Οι υπόλοιποι εντελώς αμίλητα πλησιάζουν , προσέχοντας όχι μόνο να μην γίνουν αντιληπτοί απ’ την σκηνή αλλά και από κάποιον περίεργο , κυρίως ματάκια που ίσως τριγυρνούσε στην περιοχή . Όταν έφτασαν , ο Κώστας σήκωσε τον δείκτη του δεξιού χεριού και τον έβαλε κάθετο στα χείλη του , ενώ στην συνέχεια έπιασε με τα δύο χέρια το ρόπαλο του μπέη ζ μπολ που κρατούσε και ανοίγοντας τα πόδια του στάθηκε στο πλάι της πόρτας της σκηνής . Ο Μανώλης είχε το Τ για ν ανοίξει την κλειδαριά του τιμονιού ενώ ο Γιάννης κι ο Άκης είχαν το πραγματικά τεράστιο ψαλίδι . Ο Κωστής σηκώνει το βλέμμα του προς τον Μανώλη και κουνάει το κεφάλι του θετικά . Ο Μανώλης λοιπόν καρφώνει το Τ στον διακόπτη του ST και με μια γρήγορη και αποφασιστική κίνηση προς τα δεξιά ανοίγει την κλειδαριά με την ίδια άνεση και τον ίδιο θόρυβο που κάνει ένα μπουκάλι μπύρας ν ανοίξει . Το Τ ήταν ένα εργαλείο φτιαχτό , ουσιαστικά ήταν ένας σταυρός για μπουλόνια ελαφρού φορτηγού , του οποίου είχε κοπεί η μία πλευρά και στην άλλη είχε προσαρμοστεί μια λάμα , δυνατή , δέκα πόντους μακριά κι από σουστόφυλλο για να είναι αλύγιστη . Έτσι , έβαζαν την λάμα μέσα στην κλειδαριά , στην συνέχεια , έβαζαν δύναμη προς τα κάτω για να καρφώσει και τέλος γυρνούσαν προς τα δεξιά και ποια κλειδαριά θα άντεχε ? Αφού άνοιξε η κλειδαριά , ο Μανώλης ανοιγόκλεισε τους διακόπτες ώστε να ξέρει αν η μηχανή μπορεί να πάρει μπροστά . Έγνεψε καταφατικά στον Κώστα κι αυτός με την σειρά τους έκανε ένα νεύμα αναμονής στους άλλους δύο … μόλις πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα και δεν ακούστηκε κάτι , έγνεψε καταφατικά για να κόψουν την αλυσίδα . Ο Άκης έβαλε την αλυσίδα μέσα στο ψαλίδι και ο Γιάννης , την έκλεισε , κόβοντας την σαν να ήταν φέτα από ψωμί . Γύρισε , είδε τον Κώστα κι αυτός του έκανε νεύμα με το κεφάλι να ετοιμάζετε με το κρυπτονάιτ … αυτό θα ήταν πραγματικά δύσκολο μια και άλλη μια φορά που είχαν κόψει τέτοιου τύπου κλειδαριά , ο θόρυβος ήταν πραγματικά πολύς και επίσης η δύναμη που θέλει είναι πολύ παραπάνω από μια αλυσίδα . Έβαλαν την κλειδαριά στο ψαλίδι και την τύλιξαν με πολλά πανιά , στην συνέχεια ακούμπησαν την μία πλευρά του ψαλιδιού κάτω και ετοιμάστηκαν και οι δυο να σπρώξουν την άλλη . Έκανε το νεύμα ο Κώστας , ενώ τα χέρια του ίδρωσαν πάνω στο μπαστούνι μια και ήξερε πως τώρα ίσως να ξυπνούσε ο τουρίστας και τότε θα έπρεπε να τον στείλει ξανά στην αγκαλιά του Μορφέα . Έσπρωξαν οι δύο , τους ξέφυγε ένα ξεφυσητό και η κλειδαριά έσπασε … έκανε θόρυβο , έκανε αρκετό θόρυβο ! Ο Άκης κι ο Μανώλης έπιασαν απ’ το τιμόνι κι ο Γιάννης έσπρωχνε από πίσω και άρχισαν να τρέχουν χωρίς αύριο προς την θέση του αυτοκινήτου . Ο Κώστας έχει παραμείνει στην θέση του για να καλύψει την πιθανότητα να ξυπνήσει ο τουρίστας αλλά ευτυχώς δεν . Καθώς έχουν φτάσει την μηχανή στην μέση της διαδρομής , ο Κώστας ξεκινάει και την δική του αποχώρηση αλλά ακούει θόρυβο ….. μένει κόκκαλο εκεί που είναι και βλέπει δραστηριότητα … κάποιος βγαίνει απ’ την σκηνή και ταχύτατα καλύπτει τα μέτρα που είχε φύγει και σηκώνει το μπαστούνι , όμως…. ήταν η γκόμενα όπου για δικό της λόγο και μισόγυμνη είχε βγει έξω . Δεν το σκέφτηκε καθόλου , την άρπαξε , της έβαλε το χέρι στο στόμα και άρχισε να την τραβάει οπισθοχωρώντας προς τους άλλους . Οι άλλοι τρεις είχαν βγάλει την μηχανή και ο Άκης ήταν κι όλας πάνω ενώ ο Γιώργος με τον Γιάννη και τον Μανώλη ήταν στα αυτοκίνητο . Έβαλε ο πρώτος μπροστά τ αυτοκίνητο και στην πρώτη ξερογκαζιά ο Άκης μίζαρε το ST το οποίο υπάκουα πήρε μπροστά . Ο Κώστας συνέχισε να σέρνει την τουρίστρια προς τους υπόλοιπούς προσπαθώντας να μην ακουστεί … όταν έφτασε στα δέκα μέτρα μακριά τους , την άφησε και άρχισε να τρέχει προς την μηχανή ενώ αυτή υστεριασμένη φώναζε ! Ο τουρίστας βγήκε έκπληκτός απ’ την σκηνή και άρχισε να τρέχει προς το μέρος της αλλά ήταν ποια αργά … ο Κώστας ήταν κιόλας πάνω στο ST κι ο Άκης είχε βάλει κιόλας πρώτη ….Τουλάχιστον δεν πείραξαν το κορίτσι γιατί από την μηχανή το μόνο που πια έβλεπε, ήταν τα φώτα της να φεύγουν . Οι ιθαγενείς με ένα Austin του χαν πάρει την μηχανή του για ένα στρόφαλο και δύο ζάντες… απ’ την άλλη τα πράγματα , θα μπορούσαν να είχαν πάει πολύ χειρότερα . Όπως και να έχει ,σε λίγες μέρες τα πράγματα θα είχαν μοιραστεί , ότι δεν ήθελαν θα ήταν στην αγορά της Αθήνας και τα κόκκαλα στο βυθό της θάλασσας .
Υποθαλάσσια πάρκα μοτοσυκλετών θα έλεγα πως έχουμε αρκετά στην Ελλάδα αλλά όχι απ’ τους παλαιούς χρόνους … τότε είπαμε , ήταν καλοί οι άνθρωποι , είχαν ξεκλείδωτες της πόρτες . έπαιζαν ειρηνικά τάβλι στης πλατείες , τα παιδιά έπιναν νερό με το στόμα στην βρύση …αλλά απ’ τους νέους χρόνους , που οι άνθρωποι είναι κακοί , τα παιδιά έχουν γίνει βίαια απ’ το πολύ ιντερνέτ … ξέρετε τώρα .