ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΑΧΥΤΗΤΟΣ 2018 – ΠΙΣΤΑ ΜΕΓΑΡΩΝ.

Άρθρο: Γιάννης Εφραιμίδης
Σήμερα καλό καιρό είχε, δεν είχα και τίποτα καλύτερο να κάνω, είπα να πάω στην Πίστα των Μέγαρα, που είχε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητος Μοτοσυκλετών.

Δηλώνω ότι πέρασα φανταστικά, πληρώνοντας μια είσοδο (με μορφή ενίσχυσης) μόνο 10 ευρουδάκια, φυσικά με κανονικότατη απόδειξη.

Ο καιρός ήταν άριστος, είχε δροσούλα και αραιή συννεφιά, ούτε ίδρωνες, ούτε κρύωνες.

Είδα παλιούς φίλους μηχανόβιους, αρκετά μέλη μοτοσυκλετιστικών Λέσχων, κάμποσους φίλους παλιούς αγωνιζόμενους που τώρα τρέχουν στο Πρωτάθλημα τα παιδιά τους.

Μιλήσαμε, θυμηθήκαμε τα παλιά, τους ευχήθηκα καλή διασκέδαση και καλή επιτυχία.

Είδα οργανωμένα σύγχρονα βανάκια και οργανωμένα pits με τακτοποιημένα εργαλεία και μηχανισμούς, χαλάκια για τα μηχανάκια, ηλεκτρικές κουβέρτες για τα λάστιχα, χρωματιστές ομπρέλες και μεγάλες τέντες, τα πάντα όλα με λίγα λόγια.

Τα σουβλάκια της καντίνας ήταν νόστιμα και πλούσια, οι καφέδες εξαιρετικοί, τα αναψυκτικά δροσερά, η καθαριότητα στον χώρο υποδειγματική με σακούλες αχρήστων όπου γύρναγες το μάτι σου.

Η μόνη απορία που μου έμεινε ήταν ποιά ήταν “η γυναίκα του Κου Παπαδόπουλου” που αγωνιωδώς και για ώρα έψαχναν και δεν έβρισκαν απ τα μεγάφωνα, και τι ήταν αυτό το σπουδαίο για το οποίο την αναζητούσε η Γραμματεία.

Από τους αγώνες και την εξέλιξη τους όμως δυστυχώς δεν κατάλαβα τίποτα.

Δεν υπήρχε σπικάζ, δλδ δεν υπήρχε κανένας να μας λέει από τα μεγάφωνα τι μοτοσυκλέτες είναι αυτές που περνάνε από μπροστά μας, σε ποιές κατηγορίες τρέχουν, ποιός τις οδηγεί, σε ποιά βαθμολογική θέση η και σε ποιά Ομάδα είναι, και όλα αυτά τα απαραίτητα δλδ που θα δικαιολογούσαν την παρουσία μας εκεί.

Για να γίνει και πιο ενδιαφέρον το πράμα δεν υπήρχαν διαθέσιμοι ούτε Πίνακες Συμμετεχόντων, ούτε δλδ αυτό το έρμο το χαρτί που σου λέει ποιός καβαλάει τι.

Από περιέργεια (και από Οργανωτικό λόγω εμπειρίας ενδιαφέρον) ρώτησα κάποιον της Οργάνωσης που μου φάνηκε σοβαρός “γιατί αγαπητέ δεν μοιράζετε στην είσοδο ένα έντυπο με τις Συμμετοχές” και ο τύπος (προφανώς για πλάκα) μου απάντησε “Τι να σου πω ρε φίλε, μάλλον θα τσακώθηκαν οι χορηγοί για την σειρά αναφοράς τους στο πρόγραμμα”

Ετσι ο μόνος παραλληλισμός που μούρθε και μούμεινε στο μυαλό βλέποντας χύμα τα μηχανάκια στην πίστα ήταν εκείνο το τραγουδάκι πούλεγε η Μοσχολιού και τραγούδαγε για “Ασπρα κόκκινα κίτρινα μπλέ, μηχανάκια στο Mizano δεν με πέρνετε καλέ”.

Κατά τις 1 κουράστηκα και βαρέθηκα το Μεγαλειώδες Θέαμα και είπα να πάρω των οματιών μου για όπου αλλού με ολίγον περισσότερον ενδιαφέρον.

Φεύγωντας είπα “γεια” σε μια ομάδα “Αρχόντων και Παραγόντων” αλλά προφανέστατα δεν με άκουσαν διότι είχαν ανοίξει (σε μια σκιά κάτω από μια ομπρέλα”) σοβαρή κουβέντα και κατάλαβα ότι προσπαθούσαν να εντοπίσουν “τι φταίει και δεν πηγαίνει κόσμος να δει τους αγώνες, και έχουν απομείνει τρείς κι ο κούκος…….”

Αυτάαααααααα……..

Αθήνα 24.06.2018