Παλιά…

Άρθρο: Ιωάννης Αλεξανδράκης.

Ο Θοδωρής ήταν από εκείνους τους παιδικούς φίλους που αν και κάποια στιγμή στην ζωή σου ήσουν συνέχεια μαζί του , σήμερα δεν ξέρεις αλλά ούτε και σ ενδιαφέρει , τι κάνει στην ζωή του . Πρέπει να είμαστε πίσω στην Δευτέρα γυμνασίου ή κάπου στα πρώτα 80ς και να περνάμε μαζί ατελείωτες ώρες στο δωμάτιο του . Το δωμάτιο είχε μέσα ένα πιάνο , όπου φέρνοντας κι γω την κιθάρα μου , είχαμε την ψευδαίσθηση της μπάντας , είχε φυσικά τον αναμενόμενο εφηβικό διάκοσμο αλλά …είχε κι ένα sharp κασετόφωνο όπου ήταν προφανές δείγμα της βαριάς οικονομικής ευμάρειας της οικογενείας του . Παίρνοντας τα βασικά απ’ την αρχή , θα πω στους νεότερους ότι το κασετόφωνο ήταν μια μηχανή αναπαραγωγής και καταγραφής , ήχου , μέσο μιας μηχανικά περιστρεφόμενης μαγνητοταινίας . Υπήρχαν κασετόφωνα εκείνη την εποχή , κι εμείς είχαμε ένα στο σπίτι , το οποίο ήταν και μέρος ενός συνόλου αναπαραγωγής ήχου , αποτελούμενου από πικ απ , ενισχυτή και ραδιόφωνο επίσης … όμως εκείνο ήταν άλλο . Πρώτα απ’ όλα ήταν κόκκινο , ήταν διπλό ( δηλαδή μπορούσες ν αντιγράψεις από κασέτα σε κασέτα  ) , είχε προφανές , ενσωματωμένο μικροφωνάκι και το κυριότερο ! ανιχνεύοντας , το άγραφο σημείο της μαγνητοταινίας , πήγαινε μόνο του , από τραγούδι σε τραγούδι , παρακάμπτοντας την συνήθη διαδικασία ευρέσεως αυτού με τα κομβία , εμπρός-πίσω . Εν ολίγης … τεχνολογία διαστημοπλοίου και τιμή αγοράς , υπερωκεάνιου !

Οι γονείς του Θοδωρή είχαν τους ποιο πολλούς δίσκους που είχα δει στην μέχρι τότε ζωή μου , κάπου πενήντα δηλαδή και στερεοφωνικό της Bosh με πολυτραπέζια και ανακλώμενα τοίχου ηχεία . Βέβαια , αυτό δεν επιτρεπόταν καν να το ακουμπάμε κι όταν έπαιζε , η ένταση δεν ξεπερνούσε αυτή τετράχρονου, φιμωμένου , σύγχρονου σκούτερ , πενήντα κυβικών . Όταν όμως έλειπαν όλοι , ο Θοδωρής είχε μοναδικό σκοπό της ύπαρξης του , ν αντιγράφει σε δυο τρεις κασέτες που είχε , το περιεχόμενο της δισκοθήκης ενώ και μία δύο φορές , το είχαμε κάνει και μαζί κάνοντας μάλιστα το στερεοφωνικό , να θορυβεί σαν ντεβιλιασμένο , εννιακοσάρι ΚΖ ,που κατεβαίνει την Συγγρού για ζωή ή θάνατο . Να μην σας τα πολυλογώ , τότε εκτίμησα το no milk today και μίσησα τους Beatles , ενώ θεώρησα απόλυτα καινούριο το in the year 2525 …

Τα μεσημέρια , έκανα πως διάβαζα ,έχοντας ένα ραδιοφωνάκι σαν κι αυτά που βλέπετε στης έγχρωμες ελληνικές ταινίες , έπαιρνε ακουστικό για το ένα αυτί και προσπαθούσα να πιάσω πειρατές , για ν ακούσω κάνα τραγούδι μοντέρνο … Τι να λέμε ??? το Λευκό αραπάκι , ο Τζένκινς Χαν , ο αγωνιάρης με το Ford και άλλα ωραία ονόματα πειρατών , γέμιζαν της ώρες μας , κάνοντας το «Κούλα σ αγαπάω» , να φαντάζει πραγματικά πολύ λιγότερο απ’ την πραγματικότητα . ¨Όμως , αυτοί οι άνθρωποι αλλά και η εκπομπή Μουσικόραμα , ήταν τα απολύτως μοναδικά παράθυρα στον κόσμο … το κανονικό ραδιόφωνο , όταν δεν έπαιζε «το πε το πε , ο παπαγάλος» , έπαιζε μόνο ότι άρεσε στον Πετρίδη , τα μουσικά περιοδικά ήταν του Πετρίδη και γενικά αυτός ο τύπος , αποφάσιζε τι θ ακούσουμε όλοι οι άλλοι …οπότε , σκοτάδι . Παρακαλούσαμε όμως τους πειρατές ή σωστότερα , βάζαμε τα κορίτσια να ζητήσουν τραγούδια απ’ τους πειρατές και να μην μιλήσουν πάνω και καμιά φορά το πετυχαίναμε, για να τα γράψουμε  . Κάποιοι έγραφαν και κασέτες απ’ τα δισκοπωλεία και της αντιγράφαμε μετά όλοι … ξέρεις , πήγαινες μ ένα πενηντάρικο στο χέρι και του έλεγες …γράψε μου μια κασέτα ροκ και αφού εξηγούσες στην μογγολική και νοηματική ταυτοχρόνως τι θέλεις …στηριζόμενος ότι κατάλαβε τι θες ( από το πόσο καταλάβαινε τα αλαμπουρνέζικα σου άλλωστε , έκρινες και τον μαγαζάτορα ) του έλεγες κι ένα …να είναι σε TDK ε! μεταλλική , όχι απλή , έτσι ? Κι όμως μ αυτές της κασέτες κάναμε πάρτι , παίζαμε , τραγουδούσαμε , αγαπιόμασταν , χωρίς να καταλαβαίνουμε γρι ! Ακόμα και σήμερα , όταν έχω καιρό ν ακούσω ένα τραγούδι , προσπαθώ ν ακούσω τους στοίχους για να καταλάβω τι έλεγε … κάποτε το τραγουδούσα όλο , αλλά…σήμερα αν και θυμάμαι πως το τραγουδούσα , οι στίχοι μου δεν βγάζουν νόημα . Θα μου πεις και  τι έγινε ? άλλωστε ένα κασετόφωνο να φέρει ένας , ένα κάποιος άλλος …πάντα υπήρχε ο κατάλληλος , ναι ναι ναι , αυτός που κρίμα και δεν παίζει στην Αυτοκίνηση , να μάθουν κι οι άλλοι μουσική ..οπότε είχαμε και DJ .

Ροκ ? βινύλια ? χαχαχαχα , το άλλο με τον Τοτο , το ξέρεις ? πάνω από κατοστάρικο έκανε το ένα και για να σας βάλω στο κλίμα , μ ένα πενηντάρικο που μου δίνε ο πατέρας μου , έβγαζα την βδομάδα , δώδεκα δραχμές ο κινηματογράφος , καταλαβού ?? Πήγα Γερμανία κάποια στιγμή ( αθλητής ήμουν ) και βλέπω Metallica , ride the light και λέω ώπα ρε φίλε ! τι ναι τούτο ? δις ολντ , απάντησε ο βαυαρος φίλος και το κλείσαμε το θέμα για κάτι stay hungry , shout at the devil κι άλλα που είχε στην δισκοθήκη ο γερμανόπαις , ούτε κουβέντα , εμείς , Πετρίδη ! Αδερφός φίλου φοιτητής , ένα δίσκο είχε , μπαίναμε με ειδική άδεια σπίτι του και τραβούσαμε σερί ακρόασης hello I love you , μπορεί και για πέντε ώρες … και κανείς να μην παραπονιέται και κάθε φορά να βλέπουμε και κάτι καινούριο στο δίλεπτο του τραγουδιού .

Πίκρα η μουσική …οκ , έφτιαξε το πράμα στα 90ς , ακούσαμε Geronimo groovy και πόσους ακόμα , ελεύθερους πια σταθμούς , μετά ήρθαν και τα CD … γέμισαν τα δισκοπωλεία με nice price κι εμείς ανακαλύπταμε τον κόσμο απ’ την αρχή …. Πω ρε φίλε , δεν είναι μόνο το Hotel California οι Eagles, εχουν κι άλλα  … τι μπάνταρα αυτοί οι Joy Division … baby I’m gonna leave you , τι κομματάρα κι αυτή …αλλά και πάλι … δεν , δεν υπήρχε πληροφορία , δεν υπήρχαν άνθρωποι πραγματικά να ξέρουν , δεν υπήρχε ιντερνέτ . Το ιντερνέτ το είχαν λίγοι κι αυτό πριν ξεκινήσει έπαιζε για πέντε λεπτά το χιόνια στο καμπαναριό και συ εκεί , αν έβλεπες μια φωτογραφία του Lary Bird ή ίσως καμιά δίλεπτη τσόντα , έπρεπε να θεωρείς εαυτόν ως χάκερ , ένα πράμα . Δηλαδή για να σας δώσω εικόνα… προχωρημένα 90ς ένα πράμα και πίνω μια μπύρα σ ένα ροκ καλοκαιρινό στέκι κι ακούω ένα τραγούδι για πρώτη φορά … night of the vampires …σήμερα , θα είχα βγάλει εκεί το κινητό , θα το κάθιζα στο σαζάμ και τελειώσαμε εντός ολίγον δευτερολέπτων …τότε … τι να λέμε . Ρωτάω τον δίπλα μου , που ήταν μουσικός σαν εμένα (παίζαμε μαζί στην ίδια μπάντα) , έκανε κι αυτός σαν κι εμένα ραδιόφωνο και του κερατά ,φίλος , είχαμε μεγαλώσει μαζί …τι είναι αυτό ρε Σταμάτη ? κάπου το χω ακούσει ρε συ , κάτι σε επιστημονική φαντασία την λένε την μπάντα αλλά όχι μόνο , έχει κι ένα όνομα . Οκ , θα ρωτήσω τον δισκοθέτη… δε μου λες ρε Νίκο , τι ακούμε ? ξέρω γω , ένα σι ντι ήταν εδώ και το ‘βαλα αλλά αυτόν , πρέπει να τον λένε κάτι σε Ρόκυ αλλά δεν γράφετε το ίδιο με αυτόν του κινηματογράφου …. Ρε τι πάθαμε ! ποτέ δεν θα μάθω τι είναι το τραγούδι …γυρνάω στο τραπέζι και συμπληρώνει ο Σταμάτης , ρε συ κάτι σαν τα τηλέφωνα είναι τ όνομα του… τι ?του λέω … βόνταφον , τελεστέτ ? όχι ρε μλακα , μάρκα , μάρκα αλλά δεν θυμάμαι . Δισκοπωλεία την άλλη μέρα … ψάχνω τραγούδι με βαμπίρ , με τραγουδιστή που είναι Ρόκυ αλλά γράφετε αλλιώς , επίθετο Nokia , Samsung κάτι , με μία μπάντα που την λένε κάτι σε UFO … Ήθελαν να γελάσουν οι άνθρωποι μαζί μου αλλά μαύρα μεσάνυχτα είχαν κι αυτοί . Επί μία εβδομάδα , ρωτάω τα ίδια , .ώσπου ένας χριστιανός μου λέει …Roky Erickson and the Aliens , the night of the vampires ! Και μιλάμε για προχωρημένα 90ς , δηλαδή κάντε εικόνα πόσο δύσκολη ήταν η πληροφορία ακόμα παλιότερα … θα μου πεις και τι μας νοιάζουν οι μουσικές αναζητήσεις σου ρε φίλε αλλά … να , εκτός του ότι ήθελα να το γράψω , φανταστείτε και τι δυνατότητες έχετε σήμερα με την μουσική , τα μηχανάκια αλλά και γενικά τα πάντα .

Μικρός , έστριβα το μηχανάκι με το σώμα ανάποδα , δεν είχε βρεθεί κανείς να μου πει το αντίθετο και οι μεγαλύτεροι από εμένα απλά γελούσαν επειδή ήμουν συνέχεια χάμω …όταν πούλησα το πρώτο μου μηχανάκι , είχα πέσει 47 φορές ! όλη η παρέα της μετρούσε κι εγώ έλεγα πως αν της απλώσω , μπορώ να πάω απ’ τα Χανιά στο Ρέθεμνος με κολοτούμπες … ε μα … Το 1986 πήρα το πρώτο περιοδικό και αντίθετα με τα πόστερ απ’ το Αγόρι , τα σώματα των οδηγών έμοιαζαν να πέφτουν προς τα μέσα …. Δεύτερο σετ κακομοιριάς τώρα , κλειδωμένος στο μηχανάκι , το κορμί κάτω , η μηχανή όρθια ! η απόσταση με της κολοτούμπες άνοιξε , είχα το Ηράκλειο πια για πλάκα . ΟΚ , άρχισαν τα οδιγικά στα περιοδικά , άνοιξαν τα βίντεο κλαμπ , χαλάρωσα πάνω στο μηχανάκι , κάτι έγινε . Αμαρτία όμως και δεν ήταν άγνοια , δεν ήταν αναισθησία , γιατί όπως και στην μουσική πέθαινα για να μάθω αλλά που ? αυτοί που ήξεραν δεν έλεγαν για να μην χάσουν τα πρωτεία , ενώ αυτοί οι λίγοι που ήθελαν να πουν , δεν είχαν τρόπο να φτάσουν σ έμενα κι εγώ σ αυτούς . Σήμερα όμως , υπάρχουν πληροφορίες είπαμε , μην της σνομπάρετε , μιας κι αυτοί οι λίγοι που θέλουν να σου δείξουν , έχουν πρόσβαση σ εσένα και είναι εύκολο να τους δεις , μην θεωρείς λίγο αυτό που κάνουν , είναι πολύ , πάρα πολύ . Δείτε … ξεστραβωθείτε , τζάμπα είναι , κόψτε λίγο απ’ τον χρόνο του φβ και δείτε οδηγικά , τεχνικά , δείτε ανθρώπους να οδηγούν μοτοσυκλέτες και μη μου πείτε πως είναι μλκες γιατί οκ μαζί σας , αλλά όλοι  ? δεν μπορεί σε μια ολόκληρη υφήλιο κάποιος θα είναι στα μέτρα σας …ενημερωθείτε για τον εξοπλισμό προστασίας , την τεχνολογία του , τα λάστιχα , τα φρένα … είναι τεράστιο κεφάλαιο η μοτοσυκλέτα παιδιά κι ακόμα μεγαλύτερο οι δρόμοι κι ότι παραπάνω ξέρετε , είναι καλό και για σας αλλά και για τους άλλους .

Φυσικά και τα σχολεία οδήγησης , σεμινάρια , εκθέσεις και τόσα άλλα που έχουν άμεση επαφή , είναι καλύτερα απ’ το ιντερνέτ αλλά εκεί δεν υπάρχει δικαιολογία , είναι δωρεάν , στην οθόνη του σπιτιού σου.