Kawasaki GPZ550 (Z550gp) 1984+

Του Ιωάννη Αλεξανδράκη

Πρέπει να ήταν η αρχή αυτού του αιώνα ή το τέλος του προηγούμενου , όταν κατέβαινα ερχόμενος απ’ την Ιταλία στο λιμάνι της Πάτρας , μ ένα καρχαρία … και καρχαρίας είναι μόνο ένας , ούτε αυτό με τα δύο αμορτισέρ αλλά ούτε και το επόμενο με το μικρό φεριγκάκι …καρχαρίας είναι μόνο αυτό με το μισό φέριγκ και τ ονομάζουμε έτσι εξ αιτίας αυτού , που θυμίζει έντονα προφίλ καρχαρία . Γυρνούσα λοιπόν απ’ την Ευρώπη , με δύο άτομα και φορτωμένη μηχανή … όταν λέμε φορτωμένη μην φανταστείτε τα σημερινά τριβάλιτσα κι έτσι , μια απλή μπαγκαζιέρα κι όλα τ άλλα δεμένα όπως να ναι , όπου να ναι . Ήπια τον καφέ στην Αχαϊκή πρωτεύουσα κι έφυγα , ταχύτητα ταξιδιού ,όπως εξ αρχής είχα κρατήσει σ όλο το ταξίδι , τα 120 χλμ. ανά ώρα . Λίγο έξω απ’ την Πάτρα , ο ήχος της μηχανής άλλαξε και ο κινητήρας γονάτισε … σταμάτησα και δεν έβλεπα κάτι στραβό στο μηχανάκι αλλά τ άλογα δεν γυρνούσαν πίσω και η ταχύτητα του ταξιδιού , ήταν αδύνατον να ξεπεράσει τα 40 χιλιόμετρα την ώρα .

Τσέκαρα τα λαιμά και τα ρεύματα να δω αν έχω χάσει κάποιο κύλινδρο αλλά , δεν … τελικά όμως , είδα , την μία απ’ της δύο εξατμίσεις , βρεγμένη με λάδι, οπότε , είχα τον κύλινδρο αλλά αυτός είχε με την σειρά του ένα τρύπιο πιστόνι . Σήμερα , δεν ξέρω τι θα έκανα αλλά τότε , στο πρώτο βενζινάδικο , πήρα ένα τετράλιτρο λάδι , το ποιο φθηνό και συμπλήρωνα κάθε πέντε χιλιόμετρα περίπου , ταυτόχρονα , όπου έβρισκα κατηφόρα , έσβηνα την μηχανή και το άφηνα να γλυκάνει . Μέχρι τον Πειραιά , είχα βάλει 20 λίτρα λάδι και το μοτέρ συνέχιζε , όπως όταν ξεκίνησε . Είμαι στο καράβι για τα Χανιά εμπρός και ζητώ του λοστρόμου , ν αφήσω το μηχανάκι κάτω γιατί έχω ζημιά αλλά αυτός επιμένει να το πάω πάνω . Του δίνω το εισιτήριο , βγάζω τα πράγματα από πάνω και φεύγω προς τα πίσω …που πας , μου λέει , να πάρω φόρα του απαντώ … τα δίνω όλα κι ανεβαίνω στην ράμπα με πενήντα χιλιόμετρα που όμως δεν ήταν ικανά να με πάνε πάνω ,αλλά …ήμουν έτοιμος και πήδηξα , ώστε να την πάω πάνω σπρώχνοντας . Όταν κατέβηκα κάτω κι αφού του είχε εξηγήσει η Γιωργία τι κάνω , με ρώτησε γιατί δεν του πα να τ αφήσω κάτω και όχι , δεν τον έβρισα . Άμα αρχίσω να λέω ιστορίες για το πιπιζούρι δεν με φτάνει βιβλίο , έχει γλυτώσει απ’ την Μαφία ( και δεν κάνω πλάκα) , μ έχουν κυνηγήσει ταύροι μέσα σε ποτάμι , μου έχουν χαρίσει ανταλλακτικά σε μουσουλμανική χώρα γιατί κέρδισα στο τάβλι …οπότε , τι να λέμε . Το ποιο αστείο όμως ? πρόκειται για μια σπορ μοτοσυκλέτα , που γεννήθηκε για να τρέχει , να κερδίζει και όχι για να ταξιδεύει αν και … τα μηχανάκια τότε , είχαν μια μακράν ποιο γενική χρήση απ’ ότι σήμερα .

Ο καρχαρίας λοιπόν , είναι η μοτοσυκλέτα που ισοπέδωσε όλο τον ανταγωνισμό του σε τέσσερα ή δύο κύλινδρα ,σε Ευρώπη ή Ιαπωνία .Το μηχανάκι ήταν με τόση διαφορά ο βασιλιάς της κατηγορίας του , που κατάφερε να πουλάει απέναντι ακόμα και στο τεχνολογικά προηγμένο και καθόλου κακό GPZ600 που το αντικατέστησε . Η ιστορία των GP , που απέναντι απ’ τ άλλα Ζ ξεχωρίζουν ένεκα του τετραγωνισμένου «Η» των εκκεντροφόρων , ξεκινάει στην αρχή της δεκαετίας του 80 και φτάνει στην απόλυτη μοτοσυκλέτα στα μέσα της δεκαετίας και με το τρίτο στάδιο εξέλιξης . Ξεκίνησε με δύο αμορτισέρ και πενήντα λίγα άλογα , απέκτησε ένα κάτι σαν πίσω ανάρτηση και τέλος , ακούμπησε τα 58 άλογα ρόδα ( μέτρηση γερμανικό Μοτοράντ) και απόκτησε μια εξαιρετική πίσω ανάρτηση . Η τελευταία αυτή έκδοση της δημοφιλούς εν Ελλάδι μοτοσυκλέτας , έσβησε και τον εγχώριο ανταγωνισμό στης «κόντρες» που δεν ήταν άλλος ,απ’ το δίχρονο RD350 . Περίεργο έτσι ? δεν ακούς σήμερα , πως ο βασικός ανταγωνιστής ενός τετράχρονου , τετρακύλινδρου , είναι , ένα δίχρονο δικύλινδρο αλλά …έτσι ήταν τα πράγματα τότε . Είχαμε δύο καλά μηχανάκια , που ταυτόχρονα , είχαν και πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης , είχαν καλή τιμή και ήταν πανέμορφα… Οι επιδόσεις ήταν λίγο πολύ οι ίδιες και ο ιδιοκτήτης ή ο πιλότος έκαναν την νίκη ανάμεσα τους , όμως, το RD350YPVS δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τον καρχαρία , όπως το RD350LC τα προηγούμενα πιπιζούρια .

Η μοτοσυκλέτα διαθέτει κλασσικό πλαίσιο για την εποχή με το μοτέρ μέσα και κάτω απ’ τον κεντρικό δοκό . Το βάρος είναι σε σωστή θέση , ελαφρός μπροστά και κάτω ενώ τα δεσίματα του σκελετού, κοντά στον λαιμό , θα έλεγα πως μπορούσαν να σηκώσουν και κάποια άλογα παραπάνω . Ο σκελετός είναι ίδιας φιλοσοφίας αλλά όχι ίδιος μ αυτόν του καρχαρία των 750 κυβικών και αν και μοιάζουν ίδια , αν τα δείτε από κοντά δεν είναι . Το ψαλίδι πίσω είναι καταπληκτικό , με μονό αμορτισέρ και αλουμινένιο .Είναι αδύνατον να έχει κανείς παράπονο απ’ αυτό και κάνει μεγάλη διαφορά στην οδική συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας . Το πιρούνι αντίθετα … δεν θα έλεγα πως δεν είναι καλό αλλά μιας και στο δικό μου καρχαρία έχω βάλει του εφτάμιση και βλέπω τεράστια διαφορά με δύο χιλιοστά παραπάνω μόνο , με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί δεν έκανε αυτήν την κίνηση , η ίδια η Kawasaki . Αξίζει εδώ να πούμε , ότι το πιρούνι , έχει ένα σύστημα αντιβυθίσεως . Το σύστημα εύκολα και με μια ροδέλα που έχει από κάτω , μπορεί να ρυθμιστεί αλλά και να απενεργοποιηθεί . Δεν είναι κάτι φοβερό για την εποχή , το είχαν κι άλλες μηχανές , άλλων εταιριών αλλά είναι ένα σύστημα που δουλεύει και κάνει διαφορά .

Το φρενάρισμα της μοτοσυκλέτας , αναλαμβάνουν , τρεις ίδιοι δίσκοι διακοσοεξηντάρηδες , με τρεις ίδιες μονοπίστονες δαγκάνες . Οι δύο μπροστά δίσκοι , παίρνουν πίεση από μία τρόμπα που σπρώχνει τα υγρά σε λάστιχα κι έχει αυτό το κάτι της Kawasaki …ξέρετε τώρα , την πιάνεις και κάνει αυτό το τζιζζζζζζζ που κάνει σαφές και με κλειστά μάτια , τι μάρκα μηχανάκι οδηγείς . Η απόδοση της είναι καλή και η δύναμη που θέλει είναι λίγη . Το φρένα είναι καλά , πολύ καλά , το αν σταματήσει ή όχι , έχει να κάνει με το πόσο αντέχει το πιρούνι ( γι’ αυτό και η αλλαγή μ αυτό του 750 βοηθάει υπερβολικά) . Βλέπεις το εμπόδιο , δένεις απάνω στην μηχανή και φρενάρεις , αν μπορείς να την κρατήσεις , φρέναρες , οι δαγκάνες και η τρόμπα , δεν σε πουλάνε . Πίσω έχουμε ένα δίσκο και μια δαγκάνα όπως εμπρός , που λειτουργούν επίκουρα . άρα και άνετα . Αξίζει να σημειωθεί , πως οι δίσκοι , είναι διάτρητοι και αν έχεις και καλά τακάκια , αργούν να πυρώσουν .

Ο κινητήρας , είναι τυπικός Kawasaki , πριόνι λέμε και με την βούλα… 65 άλογα , δίνει ονομαστικά , 58 αληθινά κι αυτά κάπου ψηλά στην δεκάρα αλλά ως εκεί , τρύπα , δεν κάνει . Είναι ξεκάθαρα , γραμμικό μοτέρ και για τέσσερα υποπιέσεις να ρουφούν , δεν λες πως καίει και πολύ παραπάνω από ένα ψεκαστό . Διαθέτει , μικρό ψυγείο λαδιού το οποίο πρέπει να αντικατασταθεί με μεγαλύτερο …γνώση που σας την δίνω έτοιμη μια και την πλήρωσα δύο τρύπια πιστόνια ( και της δύο φορές στον τρία) . Σασμάν , τυπικό Kawasaki …βάζεις ταχύτητα εδώ και το ντουκ τ ακούν στο Tokyo . οπότε και γυρνάει ο Μανιαμούνιας Καβασάκης με ενθουσιασμό , φωνάζοντας …Ένας έβαλε πρώτη στην Γιουνάν ! … πάντως μείνετε ήσυχοι , για κάθε εκατό πρώτα χιλιόμετρα , μετά από κάθε αλλαγή λαδιών , είναι σχεδόν αθόρυβο ! Τέλος , πρέπει ν αναφερθώ στον θόρυβο … ο καρχαρίας με μια kerker ή μια Lazer , πάει καλύτερα και έχει και τον ωραίο παλαιικό θόρυβο της Kawasaki , ο καρχαρίας με της μαμά 4 σε 2 εξατμίσεις , είναι ακουστική εμπειρία …είναι σαν να έχει παίξει , νεκρανάσταση της Κάλλας αποκλειστικά και μόνο για να τραγουδήσει στα γενέθλια σου το να ζήσεις Γιαννάκη και χρόνια πολλά …. Columbia λέμε, τι Columbia , his master voice ένα πράμα . Επιδόσεις? 200+ χιλιόμετρα για πλάκα …

Εξοπλισμός … πολύ πράμα και τα πάντα όλα , όχι σαν τους ατσίγγανους σήμερα , που ούτε μια διπλόστεκα δεν βάζουν , τα ζώα . Μονό , διπλό σταντ , χερούλια πίσω , όπου στης ίδιες τρύπες μπαίνει και μικρό σκαράκι δέκα κιλών . Χώρος κάτω από την σέλα για τα χαρτιά και τα εργαλεία , χώρος κάτω απ’ την ουρά για φαρμακείο ή ένα ζευγάρι γάντια και φυσικά η σέλα να βγαίνει με κλειδί . Με το ίδιο κλειδί έχουμε και δύο κλειδαριές για κράνος , ενώ με το ίδιο κλειδί είναι και το κεντρικό κλείδωμα ή ο διακόπτης αν θέλετε της μηχανής . Το ίδιο κλειδί , το έχουμε πάντα μαζί μας και ανταλλακτικό στην τσέπη , διότι πετάει μόνο και φεύγει αυτόβουλα απ’ την κλειδαριά , α! ξέχασα να το πω , το ίδιο κλειδί ανοίγει και την κλειδαριά της τάπας της βενζίνης . Η σέλα είναι φοβερή και χωράει δύο ανθρώπους για να πάνε άνετα τον γύρο του κόσμου , ταυτόχρονα και οι δύο , θα πατήσουν σε ωραίους αλουμινένιους πατητήρες με παχύ λάστιχο . Τα πόδια όμως του οδηγού δεν θα κλειδώσουν μέσα στο τεπόζιτο και αυτό είναι το σημείο που με κούραζε μετά απ’ τα 600-700 χιλιόμετρα , άνοιγε τα πόδια μου ο αέρας αλλά …πόσοι θα κάνετε παραπάνω από τόσα σερί με μια παλιά μηχανή ? Κάλυψη απ’ τον αέρα , μια χαρά , υπήρχε και ψηλή ζελατίνα , οπότε σ εσάς , δεν φτάνει τίποτα , ενώ ο πίσω , ελαχίστως τον κτυπάει ο αέρας στην κορυφή του κράνους . Οι καθρέπτες έχουν εξαιρετική οπτική και τα φλας ,είναι οι γνωστές μπακατέλες της εποχής . Το μηχανάκι διαθέτει εξαιρετικό γραφείο … μπροστά , αγωνιάρικα όργανα με μεγάλο διακοσοπενηντάρι κοντέρ και μικρότερο στροφόμετρο , το οποίο μ ένα κουμπί , παίζει και ως βολτόμετρο , ημερήσιο και ολικό χιλιομετριτή ,ενώ … στο τεπόζιτο έχει ψηφιακό ! δείκτη βενζίνης και αυτοδιάγνωση !

Στο δρόμο τώρα , το μηχανάκι γαζώνει … τρίπτυχο της επιτυχίας …πάει , δεν σπάει , κρατάει ! Μπαντηλίκια , σούζες λίγο δυσκολότερα και κόντρες ή track days με άλλα παππούδια , είναι ,όχι προαιρετικά αλλά υποχρεωτικά . Να πας την βόλτα σου , να πας το ταξίδι σου , να το κάνεις ότι θες , ολοκληρωμένη , όμορφη μοτοσυκλέτα που ακόμα και σήμερα , τόσα χρόνια μετά , δεν την λες κλασσική , έχει κάτι μαγικό μέσα της , έχει έναν αέρα νιότης που λες και δεν θέλει να σταματήσει . Είναι μια μοτοσυκλέτα που θα την χαρεί όποιος κι αν καθίσει απάνω , είναι το μηχανάκι που το δίνεις στον πιτσιρικά με το R1 και μόλις γυρίζει , έχει ένα χαμόγελο και σου λέει πονηρά ..πάει ε ! είναι το μηχανάκι που το δίνεις στον κουλτουριάρη με το FZ6 κι όταν γυρνάει πίσω σε κοιτά σοβαρά και λέει …ρε συ , καλό μηχανάκι . Είναι το μηχανάκι που δεν θα σε πουλήσει ποτέ και σε τίποτα, αρκεί είπαμε , να μην έχεις αφήσει να φύγει το παιδί από μέσα σου , γιατί … ο καρχαρίας , αγαπάει ,αγαπάει και είναι φίλος μ αυτό το παιδί . Ναι και προφανώς ναι , αυτή είναι μια μηχανή που αξίζει κάποιος να έχει , όχι για να την φυλάξει αλλά για να την ζήσει .

Ιωάννης Αλεξανδράκης

4 χρόνοι 4 κύλινδροι εν σειρά Αερόψυκτο με ψυγείο λαδιού

2 εκκ 58Χ52,4mm 553 κ εκ

65 HP στης 9000σαλ

48,1NM στης 8000σαλ

4 καρμπυλατέρ

6 ταχύτητες , αλυσίδα

Εκκίνηση με μίζα

15 λίτρα τεπόζιτο

210 κιλά , πλήρες υγρών